Ve uzun bir zamandan sonra
çevremdeki insanlar gibi olmadığımın farkına vardım.
Düşünmek ve her defasında hatırlamak
bana ait bir eylem olmamalıydı.
Kardeş gibi bölüşmeliydik
İncinmek eşit şekilde paylaşılmalıydı
Artık biliyorum ki
Bu dünyanın yabancısıydım
ya da etrafım duygularını azat eden insanlarla çevriliydi
belki de dünya, hatırlayanlar için bir cehennemdi
Ve ben bu cehennemin en dibinde
Gökyüzünü seyreden ümitli bir çocuk olarak kalacağım.
MURAT ALİ ERSAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder